Gmina Chłopice ma bogatą przeszłość historyczną. Pierwsze unormowane prawa powołujące gminę Chłopice pochodzą z roku 1933 jednakże w dokumentach Chłopice pojawiają się po raz pierwszy już w 1435 i 1444 roku. W owych zapiskach wymieniony zostaje właściciel wsi „Nobil Stanislaus (Stanko) Chłopski de Chłopice”. Przez wieki wieś przechodziła pod opiekę różnych rodów, aż do wybuchu II wojny światowej, kiedy to cały majątek przejęty został przez państwo.

Na terenie gminy znajdują się godne uwagi obiekty, takie jak:

Dwór w Chłopicach

W głównym dworze były dwa budynki mieszkalne, tzw. nowy i stary dwór - obydwa murowane. Budynek nowego dworu był bardzo duży, urządzony meblami pochodzącymi z 2 poł. XIX w.,które zostały zrabowane i zniszczone w czasie I wojny światowej, gdy właściciele uciekli do Wiednia.

Ostatnim właścicielem wsi był Marian Lisowiecki. Był on doktorem nauk rolniczych, posiadał dobra w województwie lwowskim. Prowadzone przez niego gospodarstwa rolne stały na bardzo wysokim poziomie wraz z cegielnią, kopalnią torfu, ujęciem wody, stawami rybnymi oraz młynem wodnym. Na miejscu starego dworu wybudował końcem lat 30 XX wieku nowy "pałac". Do 1982 roku w pałacu mieściła się siedziba władz gminy, obecnie znajduje się tu szkoła podstawowa.

Przy dworze znajduje się park, który założono początkiem XIX w. Wystepują w nim buki, dęby, graby, jesiony, świerki, sosny i.in. oraz kilka rzadkich i egzotycznych gatunków, jak: platony, robinie akacjowe, oliwnik, magnolie, tulipanowce i derenie.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (Sanktuarium Matki Boskiej Chłopickiej)

Jest to najciekawszy zabytek Gminy Chłopice. Jest reprezentantem malejącej liczby drewnianych zabytków architektury sakralnej.

Usytuowany na skraju wsi Chłopice, na wzgórzu otoczonym lasem,w odległości ok. 9 km na południe od Jarosławia. Nieopodal znajdują się budynki starej i nowej plebanii, zabudowania gospodarcze probostwa oraz drewniany budynek zakonny Sióstr Służebniczek. Światynia była cerkwią greko - katolicką, jaką rząd austro -węgierski przekazał katolikom po zabraniu im na cerkiew kościoła w sąsiedniej miejscowości. Do dziś jest celem pielgrzymek ludzi żyjących na pograniczu kultury łacińskiej i bizantyjskiej. Świątynia zachowała się do naszych czasów w niezmienionym stanie, z wszelkimi nawarstwieniami i elementami architektonicznymi.

Obecny kościół usytuowany jest na wzniesieniu, nazwanym przez ks. Jakubowskiego "górą Korniakta". Legendarny kupiec - Mikołaj Korniakt związany z założeniem kaplicy w 1495 roku., miał przybyć z Krety do Polski na jarmarki w Jarosławiu.  W lesie chłopickim, w którym schroniły się jego spłoszone konie, doznał cudownego objawienia Matki Boskiej. Po tym zdarzeniu przyszedł na wiarę katolicką i ufundował w tym miejscu kaplicę. Wyposażenie kościoła pochodzi z czasów powstania świątyni i jest utrzymane w stylu barokowym. Znajduje się tam kilka XIX-wiecznych epitafiów. Nieopodal koscioła stoi murowana dzwonnica z początku XX w. Przed kościołem jest usypany kopiec ku czci parafian poległych w latach 1918-1920 w czasie walk o niepodległość Polski.

Kościół murowany pw. św. Jana Chrzciciela i św. Marcina w Łowcach z XIX wieku

Obecny budynek kościoła został wybudowany w 1901 r., gdy proboszczem bł ks. Rudolf Beneszek.Bazylika posiada cechy stylu eklektycznego. Posiada trzy wejścia , z drewnianymi drzwiami: jedno główne i dwoje bocznych. Kościół zaopatrzony jest w trzy krzyże umieszczone na dachu. To duża światynia posiadająca nawę główną z prezbiterium oraz dwie nawy boczne, oddzielone od głównej parami prostokątnych filarów.

Zespół dworsko - parkowy z XVIII wieku w Boratynie

Zespół dworsko - parkowy położony jest na wzniesieniu, po którego zachodniej stronie biegnie droga relacji Jarosław - Boratyn. Dwór powstał ok. 1820 roku wykorzystując mury poprzedniej budowli.  Budynek dworu znajduje się w centrum dworsko - parkowego i zwrócony jest frontem na północ. Dwór jest murowany i posiada zróżniocwaną bryłę, która składa się z trzech części: niepodpiwniczonej parterowej strony północnej z trójkondygnacyjną wieżą, która jest gładko otynkowana, dwukondygnacyjnej strony wschodniej oraz ze strony zachodniej, parterowej. Całość utrzymana jest w stylu neoklasycznym. W czasie I wojny światowej dwór służył jako szpital dla żołnieży austryjackich. W okresie międzywojennym dwór - z ośrodka pańskiego - zszedł do rangi ośrodka gospodarczego. W czasie II wojny świetowej wykorzystano go do przechowywania zboża, a po jej zakończeniu oddano go na mieszkanie dla repatraintów. Dwór oraz park zostały wtedy znacznie zniszczone.  Dwór razem ze wsią należały do rodziny Krasickich, co najmniej od XVII w. do XX w. Jedynie w 1 poł. XIX w. przeszedł w ręce rodziny Stadnickich. Od 1914 r. do II wojny  swiatowej właścicielami był M. Lisowiecki. Więcej informacji na stronie internetowej http://www.dworboratyn.pl/